Vleermuis niet aerodynamisch? 3D-printing toont aan van wel!

Een team van Europese onderzoekers heeft zeven verschillende hoofden van zeven verschillende vleermuissoorten 3D-geprint en deze vervolgens in een windtunnel geplaatst om de aërodynamica te testen. In dit geval ging het vooral om de grote uitstaande oren en het effect hiervan op het stijgen en dalen van de vleermuis.

Er wordt namelijk vaak gesuggereerd dat vleermuizen een slechte aerodynamica hebben ten opzichte van bijvoorbeeld vogels. Met hun grote hoofd met grote oren ten opzichte van hun kleine lijfje lijken ze nu niet bepaald de perfecte stroomlijn te hebben.

Daartegenover staat, mede omdat ze zeer grote oren en neus bevatten, dat ze zeer goede zintuigen hebben.

Maar uit dit nieuwe onderzoek met de 3D-geprinte varianten, wat volledig gepubliceerd is in de paper “The Aerodynamic Cost of Head Morphology in Bats: Maybe Not as Bad as It Seems”, blijkt iets totaal anders.

Uit het resultaat van dit onderzoek blijkt namelijk dat hoewel de grote oren van de vleermuizen zeker zorgen voor een hoge weerstand bij het vliegen ze ook zorgen voor een zeer makkelijke opstijging van de vleermuis. Oftewel, het vreemde gevormde hoofd met oren zorgt ervoor dat de gehele vleermuis eenvoudig omhoog zweeft en ook voor een zeer eenvoudige vorm van vliegen. Een vleermuis heeft dus absoluut niet meer moeite met vliegen dan een vogel.

Zo weerleggen zeven verschillende 3D-geprinte vleermuizen in combinatie met een windtunnel dus even een wetenschappelijk statement waarin vogels ten opzichte van vleermuizen eenvoudiger kunnen vliegen en werd de wetenschappelijke status quo op zijn kop gezet.

Voor het onderzoek gebruikten de onderzoekers een SkyScan 1076 micro-CT machine met een resolutie van 35 μm om de verschillende hoofden van de vleermuizen in te scannen. De 3D-modellen werden vervolgens door een bedrijf in Denemarken uitgeprint. Om er zeker van te zijn dat de data van de verschillende hoofden zouden kloppen werd een standaard lichaam van een vleermuis gemodelleerd. Dit lichaam is nagebootst van foto’s van vliegende vleermuizen en werd geschaald naar 72 millimeter.

Na het testen van de verschillende 3D-geprinte modellen kwamen de onderzoekers tot de conclusie dat de oren van de vleermuis dezelfde functie hebben als de vleugels van een vliegtuig die zowel voor het stijgen als het dalen kunnen zorgen. Mede hierdoor zijn de oren dus zeker niet een belemmerende factor tijdens het vliegen.

Weer wat geleerd door middel van 3D-printing!