Studenten 3D-printen weefsel op gehackte Ultimaker

Een onderzoeksteam van studenten van LMU en TU München in Duitsland hebben een speciale bio-inkt ontwikkeld. Deze inkt, biotINK genaamd, gebruiken ze om weefsel te 3D-printen op een gehackte Ultimaker 2+ printer.

Waar de meeste bioprinting processen hydrogel gebruiken om steigers te creëren die vervolgens bekleed worden met cellen, hebben deze studenten een bio-inkt ontwikkeld die zowel biotine (vitamine B7) als de proteïne streptavidine (die als lijm dienst doet) bevat.

Door een twee-componentensysteem van genetisch gemodificeerde cellen en proteïnes te gebruiken, maken ze een soort moleculaire superlijm die precieze positionering van cellen via bioprinting mogelijk maakt terwijl ze op een vaste positie worden geplaatst, waardoor de vorming van driedimensionale intercellulaire contacten en fysiologische micro-omgevingen mogelijk worden.

Om 3D-weefsel te kunnen maken via biotINK, heeft het project team een gewone en betaalbare desktop 3D-printer gehackt en deze instructies direct online gezet zodat labs in de hele wereld de mogelijkheid hebben om hun eigen betaalbare bioprinter te kunnen bouwen.

Naast het biotINK-systeem zijn verschillende manieren om weefsels met functionaliteiten te maken verkend. Het team werkte ook aan de vascularisatie van 3D-geprint weefsel als antwoord op hypoxie.