Jigsurf: een surfboard van 3D-geprinte puzzelstukjes

Als je aan een surfdude vraagt welk probleem bij surfen hij graag zou willen oplossen is het hoogstwaarschijnlijk het heen en weer gesleep met het surfboard. Surfboards komen in verschillende soorten en maten maar ze hebben over het algemeen één ding met elkaar gemeen: ze zijn niet niet erg handzaam.

Max Robotham, die in Nieuw-Zeeland woont en Industral Design studeert aan de Victoria University in Wellington, heeft hier nu de oplossing voor gevonden.

Robotham is al jaren een fervent surfer. Als jonge jongen van acht jaar moest hij telkens wachten tot zijn ouders klaar waren met werken om hem naar het strand te brengen om te surfen. Hij kon immers zijn surfboard op die leeftijd zelf niet meeslepen. Vaak als zijn ouders eenmaal klaar waren met werken en Max op het strand was aangekomen waren de ‘goede golven’ al lang weer verdwenen.

Later als arme student werd het surfen ook niet makkelijk gemaakt. Hij had geen geld voor een auto en met je surfboard het openbaar vervoer in was ook niet ideaal.

Bovendien houdt hij van reizen en gaat hij graag surfen op de beste plekken ter wereld. Uiteraard wel op zijn eigen surfboard. En een surfboard is nu niet iets dat je als handbagage mee kan nemen het vliegtuig in. Voor het meenemen van een surfboard aan boord van een vliegtuig moet je best wat geld neerleggen.

Met deze issues in gedachten begon Robotham met het bedenken van een opklapbaar surfboard dat hij eenvoudig in zijn sporttas zou kunnen meenemen. Na vele verschillende ideeën te hebben uitgewerkt kwam hij tot, het in zijn ogen, beste concept: een puzzle-achtige constructie die hij de Jigsurf heeft genoemd (naar de twee woorden “jig-saw” en “surfing”)

Met het softwareprogramma Solidworks maakte hij een schaalmodel met een schaal van 1:5 en printte deze uit met een 3D-printer. Hierdoor kreeg hij een goede indruk wat in het uiteindelijke model van normale grootte eventuele problemen zouden kunnen veroorzaken.

Op de universiteit sleutelde Robotham weken aan zijn model en gebruikte hij de UP 3D-printers van de universiteit. Om zijn productiviteit te vergroten mocht hij van de universiteit een ouder model meenemen om thuis verder te kunnen werken.

Het surfboard bestaat uit 48 puzzelstukjes die allemaal tussen de drie en vier uur duren om uit te printen. Regelmatig plaatste Robotham meerdere onderdelen op het bouwplatform zodat sommige ‘prints’ tussen de tien en veertien uur konden duren. Al met al duurde het printen van het totale surfboard zes dagen.

Het Jisurfboard maakt gebruik van twee verschillende manieren om de puzzelstukjes goed met elkaar te verbinden. Ten eerste maakt het model gebruik van duivenstaart-achtige verbinden om de stukjes in elkaar te klikken en een ander mechanisme zet deze grotere onderdelen weer aan elkaar. Voor extra stabiliteit en versteviging loopt er een stalen kabel door de randen van het board die alles goed en stevig op zijn plek houdt.

Nadat het board eenmaal in elkaar was gezet trotseerde een vriend van Max de koude golven om de Jigsurf uit te testen. Het board bleef prima drijven maar toen een grote golf het board te pakken kreeg schoot de kabel uit de rand los en begon het board langzaam maar zeker in kleine stukjes uit elkaar te drijven.

Robotham besefte dat het probleem lag bij het goed vastmaken van de kabel en zette het board opnieuw in elkaar. Dit keer met extra bouten. De tweede testrit ging een stuk beter en zijn vriend heeft ermee op verschillende golven goed kunnen surfen.

Toch is er nog ruimte voor verbetering. Maar daar hoopt Robotham binnenkort mee verder te kunnen als hij wat meer vrije tijd heeft. Er moet natuurlijk ook nog gestudeerd worden.

De faculteit van Architecture & Design van de Victoria Unversity

gaf het project van Max flink wat aandacht en besloot om Max en zijn nieuwe creatie als cover te gebruiken voor hun “Architecture and Design Handbook 2016”