De wedloop om 3D-geprinte woningen blijft versnellen

3D-geprinte huizen, er wordt op verschillende manieren over gedacht en ook aan gewerkt op allerlei plaatsen in de wereld.

Als we een rondje maken langs de meest interessante initiatieven valt al vrij snel op dat het woord ‘huis’ misschien niet meer helemaal op zijn plaats is, want er wordt vormvrij gedacht en ook buiten de beperkingen die de huizen van nu maken tot hoe ze zijn.

Sinds we de grotten en tenten hebben moeten verlaten waar onze voorouders in woonden, zijn we steeds meer gaan wonen in een bouwsel van rechte lijnen. Praktisch misschien, vooral in de constructie, maar totaal niet passend bij onze eigen menselijke vormen, waar niets rechtlijnig is. Onze eerste behuizing, de baarmoeder, is immers ook niet recht. Door de opkomst van 3D-printing kunnen we nu eindelijk bouwen zoals we zouden willen leven. De initiatieven die nu gaande zijn – van het ridicule grachtenpand in Amsterdam tot aan de praktische Chinese betonnen huisjes – hebben allemaal een enorm vernieuwend concept ten opzichte van de conservativiteit die de woningbouw al honderden jaren kenmerkt. De nieuwste loot aan de stam is het Amerikaans-Chinese Emerging Objects Corp. 3D Printed House 1.0-Plan in Beijing. Dit is een hybride concept.

Ten eerste is het zowel rechtlijnig als met organische curves. Het huis lijkt nog het meest op een familie kalebassen die in rechthoekige muren zitten ingeklemd en daar uit proberen te breken. Ten tweede worden er allerlei ongebruikelijke bouwmaterialen gebruikt zoals cementpolymeren en gekristalliseerde doorschijnende zouten. De muren hebben ook heel bijzondere patronen en uitsparingen of gaatjes.

Kunst is mooi om naar te kijken, maar of kunst ook lekker is om in te wonen is nog de vraag.