3D-printen en maakonderwijs nu ook voor speciaal onderwijs

3D-printing wordt op steeds meer plekken toegepast in het bedrijfsleven. Ook consumenten gaan er in toenemende mate mee aan de slag. Willen we echt mee in de snelle ontwikkelingen die internationaal plaatsvinden, dan zal er in Nederland ook op onderwijsgebied een en ander moeten gebeuren. Landen als China, waar alle 400.000 basisscholen 3D-printers krijgen van de overheid, gaan ons onherroepelijk voorbij steken als we niets doen.

Gelukkig zijn er wel initiatieven in Nederland, zoals bijvoorbeeld MaakOnderwijs. Tientallen scholen werken al met deze combinatie van lespakket, lerarentraining, hardware, software en support. Om zoveel mogelijk kinderen te bereiken, is het van belang om ook lesmethodes te ontwikkelen voor andere soorten onderwijs. Het MaakOnderwijs is het afgelopen jaar getest in het speciaal onderwijs in Borculo en daar enthousiast ontvangen. Leerlingen blijken enthousiast te zijn over het werken met de 3D-printer en in staat gebleken om de basisprincipes van de 3D-printer goed uit te voeren.

Rob van Hal, leraarondersteuner arbeid van deze school (De Korte Dreef) heeft hier een scriptie/meesterstuk over geschreven. Op dit moment is hij druk bezig met de ontwikkeling van het aangepaste lesmateriaal. Zodra dat klaar is, kan er ook in het speciaal onderwijs naar hartenlust geïnnoveerd worden.

3Dprint Magazine interviewde Van Hal:

Hoe ben je erop gekomen om een scriptie/meesterstuk over dit onderwerp te schrijven?

Er werden verschillende eisen aan de onderzoeksvraag van mijn meesterstuk tijdens mijn studie 2^de graad leraar alg. techniek, gesteld. Het onderwerp (onderzoeksvraag) moest o.a. vernieuwend en innoverend zijn en nog niet erg bekend zijn in het onderwijs. Zodoende kwam ik, vanuit mijn techniek achtergrond, uit op de 3D-printer.  Na contact met Het ABC onderwijs, uit Amsterdam, wist ik dat er nog geen lesmateriaal geschikt was voor het speciaal onderwijs. Hieruit is de volgende onderzoeksvraag ontstaan:  In hoeverre moet de lesstof “3D-printen”, van Het ABC, voor het VSO de Korte Dreef aangepast worden voor een succesvolle implementatie?

Wat vind je van de huidige staat van het techniekonderwijs in NL (op alle niveaus)?

Ik kom zelf uit de techniek en merk dat vakmensen al jaren ondergewaardeerd worden. Techniek is op scholen langzaam naar de achtergrond geraakt maar is geloof ik weer in opkomst. Ik ben er niet exact op de hoogte van deze ontwikkelingen en zal mijn mening daar bij moeten laten.

Hoe kan 3D-printing bijdragen aan beter onderwijs?

Een veelgemaakte denkfout is dat men denkt dat de 3D-printer niet geschikt is voor het onderwijs. Het gaat echter om de ’21st Century Skills’ waaronder: arbeidsvaardigheden/competenties die men nodig heeft in de aanloop naar het uiteindelijk 3D-printen toe. Denk aan goed kunnen samenwerken, ICT-vaardigheden, creatief denken in oplossingen, sterker worden in communiceren. Uiteindelijk zal een door de leerling zelf ontworpen ‘bakje’ worden uitgeprint.

Hoe belangrijk is het opleiden van mensen die geschoold zijn in 3D-ontwerpen en 3D-printen?

Dit is in essentie niet het doel van mijn meesterstuk onderwerp. Wel zie ik dat de ontwikkeling van het 3D-printen in een enorme vlucht zit waarbij ook de mensen nodig zijn voor het ontwerpen van bestaande en nieuwe objecten. Als meer 3D-printers in omloop komen zal dit ook installatiewerk en onderhoud met zich mee brengen  waar mensen voor nodig zijn. Er zullen ook (ICT) mensen nodig zijn die de 3D-printers zullen bedienen en aansturen.

Wat zijn jouw aanbevelingen voor de overheid?

Tijdens mijn onderzoek heb ik gelezen dat in verschillende landen (Amerika, Engeland en Nederland) de politiek positief naar het 3D-printerlesmateriaal in het onderwijs kijkt en het toejuicht. Hoe dit zich in de toekomst zal ontwikkelen, zal bekeken moeten worden. Ik vindt het positief dat de overheid er zo over denkt. Mijn advies zal dan ook zijn dat het onderwijs in alle lagen hierop in zal moeten spelen, de 3D-printer is immers niet meer weg te denken.