3D-geprinte organen weer stap dichterbij

Europese en Australische studenten gaan binnenkort leren hoe ze 3D-printing moeten gebruiken om levende vervangende lichaamsdelen kunnen maken door een nieuwe samenwerking tussen Europese en Australische universiteiten.

Ook een Nederlandse universiteit doet mee, het Medisch Centrum van Universiteit Utrecht. Ze gaan zich bezig houden met het 3D-printen van kunstmatig weefsel alsmede biologische weefselsubstituten.

Dit zou bijvoorbeeld op korte termijn al grote vooruitgang kunnen betekenen op het gebied van silicone borstimplantaten en metalen pinnen. Door het gebruik van cellen van de patiënten zelf zijn er ook veel verbeteringen mogelijk ten opzichte van de huidige methoden. Het gebruik van biologisch materiaal dat gedoneerd is vanuit andere lichamen, nu de gangbare methode voor veel transplantaties, leidt soms tot reacties of infecties en ook regelmatig tot afstoting.

Met 3D-printing kun je een exacte kopie maken van het onderdeel dat stuk is zonder risico’s van ziektes en afstoting. Een ander voordeel van biofabricage is dat de polymeren in het lichaam na verloop van tijd afgebroken worden. Dat is gunstig, want op die manier heb je een natuurlijke overgang naar nieuw weefsel dat rond het afbrekende kunstmatige weefsel gevormd wordt. En zo een exacte kopie wordt.

Voordat je levende vervangende organen of lichaamsdelen kunt printen, moet er nog wel een heleboel gebeuren. Dus de tussenstap zoals hierboven beschreven is een logische.